Klasyczny bat angielski zbudowany jest z następujących części:
Uchwyt-rączka: długości 20 -25 cm, zazwyczaj owinięta skórą, na początku i końcu z metalowymi okuciami. Uchwyt jest tak wyważony, aby nadać odpowiedniej równowagi całej konstrukcji bata.
Biczysko: zrobione z angielskiego ostrokrzewu, czasem tarniny, którego przygotowanie może zabrać wiele lat. Istotne są:pora roku wybrana na zbiór drewna, prostowanie kija, symetryczne rozłożenie rozgałęzień pędów oraz precyzyjne lakierowanie – to wszystko składa się na sztukę tworzenia batów najwyższej jakości.
Kabłąk ( ang. „drop”) ukształtowany fiszbiną wieloryba, a współcześnie stosiną gęsiego pióra.
Bicz, rzemień, sznur spleciony z 4-6 pasków końskiej białej skóry. W przeciwieństwie do batów „strzelających”, ten nie powinien spleciony być ani za mocno, ani za luźno.
Trzaskawka - końcówka bata z kilku rzemyczków
W praktyce używane są dwa rodzaje batów: do zaprzęgu jedno oraz dwukonnego - posiadający krótki rzemień o długości około 1/3 długości kija oraz bat do zaprzęgu czterokonnego, który ma dłuższy rzemień - bicz, o całkowitej długości mniej więcej 320 cm.
Zawijanie bata czwórkowego
Powodem konieczności zawijania bata jest jego długość bicza - rzemienia. Aby wykonać to efektywnie, należy okręcić rzemień wokół rączki, zostawiając zwisającą pętlę. Ruch ten jest wykonywany głównie prawą ręką przy wykorzystaniu szybkiego, energicznego zakręcenia nadgarstkiem.
Poniżej są ilustracje ze starego podręcznika, które przybliżą szczegóły dotyczące techniki zawijania bata.
1. Bat jest umiejscowiony w poprzek ciała osoby powożącej
2. Następnie jest przekładany z lewej strony na prawą 90° od pozycji wyjściowej
3.Potem kierowany jest ku dołowi i na powrót w lewo
a następnie zwoje bliższe są rozwijane lewą ręką i ciągnięte aż do wyprostowania sznura, trzymanego prawą ręką.
