Pochodzi ze stylu rosyjskiego: chomąto daje się rozkładać, a po włożeniu na konia drewniane kleszczyny są u dołu związywane rzemiennym trokiem zwanym suponiem. Chomąto przy pomocy pętli z rzemienia surowcowego zwanych użwami jest połączone z hołoblami (dyszelkami) i dugą ( pałąk z drewna). Hołoble łączą się zawiasowo z progiem pojazdu i są usztywnione od zewnątrz odosami (prętami metalowymi) nasadzonymi na końce czopów przednich osi.Całość: chomąto, duga i hołoble stanowią sztywny zestaw ciągnący.Część wstrzymująca i łącząca to natylnik, siodełko z popręgiem oraz wąski pas przezkonny okręcony wokół hołobli i podpięty pod brzuchem konia.Elementami wystroju są: fartuch chomąta z ozdobnym wykończeniem i puklami oraz siodełko czasami szyte trokiem z wykończeniem z mereżki. Duga bywa często malowana lub ozdobnie rzezana.
Zaprzęgi konne. opracował Zbigniew Prus Niewiadomski Ośrodek dokumentacji zabytków Warszawa 1989
