Pojazdy konne
Poniższy Słownik nie jest opracowaniem naukowym i nie ma charakteru komercyjnego. Powstał z zamiłowania autora do powozów i zaprzęgów. Tworząc słownik miałem świadomość regionalnych różnic terminologicznych dotyczących pojazdów zaprzęgowych wynikających z obszarów na których powstawały pojazdy. Niektóre konstrukcje, rzadko spotykane w Polsce nie doczekały się nazw polskich, a inne charakterystyczne dla terenów obecnej Polski nie mają odpowiedników w terminologii zachodniej, np. wolant. Kolebką nazewnictwa związanego z powozami w Europie kontynentalnej była Francja oraz Anglia. Stolice takie jak Wiedeń, Warszawa, Berlin, Petersburg wzorowały się na rodzajach, typach pojazdów i nazewnictwie głównie francuskim.
ŻYŁKOWANIE
Paseczki malowane na elementach podwozia, kołach, nadwoziu lub nadsaniu. Na czarnym lakierze malowano paseczki w kolorze kontrastującym, na kolorowych wymalowaniach najczęściej czarne.
ŻURNALIERA - (fr.)
żurnaliera- typ karety pocztowej, lekkiego dyliżansu, kurierka
WURSTWAGEN – KIEŁBASA
Długi pojazd używany na dworach w XVIII wieku, najczęściej używany przez orkiestry lub myśliwych.
Wózek rozgonny
W dawnych folwarkach lekki wózek do szybkiego, podręcznego zaprzęgu
Wózek biskupiański
WÓZEK biskupiański – charakterystyczny dla rejonu Biskupizny ( Wielkopolska) -czterokołowy pojazd włościński z wasągiem wiklinowym, wyglądem zbliżony do wasąga krakowskiego, lecz szerszy. Siedzenia zdejmowane, zawieszone na pasach.
Wolant
WOLANT - (fr.) powóz typu milord bez budy, z jednym siedziskiem stałym i drugim zazwyczaj składanym, znany w XIX i XX wieku, nazwa najczęściej spotykana w Wielkopolsce. Zaprzęg dwukonny, uprzęże szorowe, powożony przez stangreta.
