charakterystyczny dla wschodnich rubieży przedwojennej Polski styl zaprzęgu, szczególnie popularny wśród młodzieży szlacheckiej. Były to jedyne na naszych terenach zaprzęgi z "napędem na cztery koła". Charakterystyczne dla tego stylu stanowiło zaprzęganie czterech koni w poręcz, czyli obok siebie. Zewnętrzne konie ciągnęły za tylną oś za pomocą posmyków, dyszlowa para ciągnęła przednią oś. Preferowano konie odmastne, czyli różnej maści. Wyróżnikiem bałaguł były także dzwonki o różnej głośności i konstrukcji, do których należały bałobony, kałatały i szeptuny. Bałagułę wpierw było słychać, potem widać.
